Publikacja z cyklu psychiatrii środowiskowej:
Zaburzenia osobowości – trudności w funkcjonowaniu społecznym i emocjonalnym.
Zaburzenia osobowości to grupa zaburzeń psychicznych charakteryzująca się trwałymi wzorcami myślenia, emocji, zachowań i relacji interpersonalnych, które są nieadekwatne do sytuacji czy otoczenia.
Osoby cierpiące na zaburzenia osobowości mają trudności z adaptacją do zmieniających się warunków życiowych, co często prowadzi do problemów w relacjach z innymi ludźmi, trudności w pracy czy w szkole oraz do ogólnego cierpienia psychicznego.
Istnieje kilka rodzajów zaburzeń osobowości, z których najbardziej znane i rozpowszechnione to zaburzenie osobowości borderline, narcystyczne, antyspołeczne, histrioniczne czy unikające.
Każde z tych zaburzeń charakteryzuje się innymi cechami i objawami, jednak wszystkie mają wspólną cechę – trudności w funkcjonowaniu społecznym i emocjonalnym.
Zaburzenia osobowości często są związane z traumą z dzieciństwa, zaniedbaniami wychowawczymi, problemami rodzinnych czy innymi czynnikami środowiskowymi.
Często diagnozowane są u osób dorosłych, jednak ich geneza sięga z reguły dzieciństwa i młodości.
Leczenie zaburzeń osobowości może być trudne i wymaga zaangażowania zarówno pacjenta, jak i terapeuty.
Terapia poznawczo-behawioralna, terapia dialektyczno-behawioralna czy terapia psychodynamiczne to tylko niektóre z metod stosowanych w leczeniu zaburzeń osobowości. Ważne jest również wsparcie rodziny i bliskich oraz systematyczna praca nad zmianą negatywnych wzorców zachowań i myślenia.
Długoterminowe efekty leczenia zaburzeń osobowości mogą być pozytywne i prowadzić do poprawy jakości życia oraz relacji interpersonalnych. Ważne jest jednak, aby zdiagnozować zaburzenie jak najwcześniej i podjąć leczenie, aby uniknąć długotrwałych konsekwencji i cierpień psychicznych.
Jesteśmy dla WAS 
my nie oceniamy – MY POMAGAM.
my nie oceniamy – MY POMAGAM.